297. WCZORAJ

     Mimo dłuuuugiego dnia w pracy jakoś dowlokłam się do domu. Wyruszyłam wraz z Tosią po 9:30. W pracy pojawiłam się na 10 i również o 10 z niej wyszłam. Wieczorem oczywiście. Szybko pojechałam po Tosię i zanim wróciłyśmy, zanim ją położyłam była już 23cia. Później przyszedł czas dla mnie. Długi prysznic, dzięki któremu odzyskałam odrobinę energii życiowej. Nie byłam w stanie siedzieć przed kompem. Czułam, że nogi nie tylko włażą mi do tyłka, ale dotarły już do uszu.  Oczywiście o śnie nie mogło być mowy. To raczej ostatnio u mnie standard. Wchłonęłam program z serii "Miasto Kobiet". Tytuł był tak intrygujący, że z ogromną uwagą wlepiałam oczy w to, co widzę. Policjant, który bije żonę. To, co opowiadały obie "żony", już byłe, było zatrważające. Miały przystawianą broń do skroni, nóż do gardła. Gwałcone 7 dni po porodzie. Boże. To się w głowie nie mieści. Badania dowodzą, że nie chodzi tylko o wyładowania stresu związanego z życiem zawodowym, lecz przede wszystkim o mobbing. Mężowie są gnojeni przez przełożonych, a oni później gnoją swoje żony, partnerki życiowe, dzieci. Gdy usłyszałam, że jeden z nich położył pistolet na  kilku miesięcznym synku i robił mu foty, to aż mnie ciarki przeszły. Takim nękanym kobietom, prócz pewnej fundacji nie jest w stanie praktycznie nikt pomóc. Policja współpracuje z prokuraturą, więc trudno takiej żonie złożyć doniesienie o popełnieniu przestępstwa. Kolega policjant nie zrobi "krzywdy" koledze. Gdy taka kobiecina idzie ze sprawą do przełożonego męża, taki potrafi ją pogonić obrażając niesamowicie. Historie przedstawione w programie naprawdę mną wstrząsnęły. Statystyki "mówią", że najwięcej przemocy w rodzinie jest wśród policji, straży miejskiej, straży granicznej, straży pożarnej oraz w wojsku. Najdziwniejsze dla mnie było to, że kobiety policjantki, nad którymi pastwi się mąż nie mają szans na awans. To jest jakaś paranoja. 

Zmykam do pracy :*** Miłego dnia wszystkim